RO-RO-RO VIII Festival Roots GC Tentakel Zonhoven (24-03-2018) reporter & photo credits: Vanessa & Rudy meer info: Rolmo's Roots Rock (Peter Wetsels) © Rootsville 2018

We zijn alweer aan de achtste editie toe van het Rolmo’s Roots Rock festival in GC Tentakel in Zonhoven. Met maar liefst 12 groepen is deze dag een must voor vele rockabilly fans. Afwisselend tussen 2 podia, 1 in de grote zaal en 1 kleiner in het aangrenzend café of The Ballroom krijg je een rijk gevuld programma van 13u tot 1u ’s nachts. Naast de optredens kan je gaan rond snuisteren in de rockabilly vintage market, een bezoek brengen aan de barber shop of even gaan chillen met een echte Moonshine in de Voodoo Lounge.  Voor je het weet waan je jezelf terug in de jaren ’50. Naast de vele rockabilly fans komen ook de artiesten graag naar dit festival. Ze worden dan ook in de watten gelegd door Peter Wetsels en zijn team, met zelf een eigen Rolmo’s Roots kok die een heerlijke Chili con carne (of zonder carne voor de vegetariërs) bereidde voor de bands.

Als opener staat dit jaar The Blacktop Rockets uit Atlanta op het programma.  Deze band begon zo’n twee decennia geleden met Dave Weil (zang/gitaar) en David Watkins (drum) hier kwam dog-house bass en veteraan gitarist/songwriter Johnny McGowan bij en de band was compleet. Als losgeslagen wild tourden ze het hele land door om de rockabilly traditie te verspreiden. 

Hun vanuit het hart geschreven nummers brengen een mix van het Southern genre en belichamen de Amerikaanse muziek. Naast enkele nummers van hun cd 'Make mine a double' en de nieuwste 'Go' werden er ook enkele covers als 'Down The Line' van Buddy Holly gebruikt in de strijd tegen het stralende weer buiten. En langzaam maar zeker kwam het volk binnen en was Rolmo's Roots Rock echt van start gegaan. 'Look Around' want met 'Whole Lotta Nothing' ging het tempo enkele tellen omhoog. Buddy Holly's 'Love Me' was voor Johnny het ideale moment om zijn snaren een solo te laten geven.

Op naar The Ballroom waar 3 artiesten telkens met 2 sets de tijd tussen de optredens op het hoofdpodium opvullen. Net als vorig jaar staan Mr Tall & Mr Small klaar. Met hun uitgebreide collectie aan 45 vinyls kunnen ze zonder problemen hun tijd gevuld krijgen. Popcorn, rhythm & blues, rock ’n roll en een beetje funk & soul, reggae, ska, …

Met Emmy Lou and The Rhythm Boys trekken we naar Zweden. Met vijf staan ze sinds 2011 op het podium. Emma Bojort Gustafsson (leadzang), Gustaf Saxvall (gitaar, zang), Robin Adeström (contrabas, zang), Tobias Knutes (saxofoon, gitaar, harmonica, zang) en Leo Kinell (drum, zang). Opgegroeid in het kleine dorp Enviken stond het in de sterren geschreven dat deze muzikanten een voorliefde voor rockabilly zouden hebben. Enviken staar er immers voor bekend voor zijn voorliefde voor Americana van de jaren 20, compleet met rockabilly en classic American cars. Met twee platen maatschappijen en meerdere groepen in het rockabilly genre is deze muziek er van kleins af aan ingelepeld.

Voor Emmy Lou and The Rhythm Boys is rockabilly brengen als het voortzetten van hun tradities.  Bij de 'Ameripolitan Music Awards' kregen ze een nominatie voor 'Beste rockabilly Band' en Emma kreeg er eentje voor beste zangeres. Tel hierbij al 4 albums en je krijgt een band die het onderste uit de kan haalt om rockabilly doorheen heel Europa levend te houden. En wat een stem heeft Emma, al van de eerste noot palmt ze de tentakel in. 'Bip Bop Boom' zet de zaal in vuur en vlam en met 'Tough Lover' tovert ze noten te voorschijn waar je trommelvliezen van pijn doen.. 'Surfin' Bird' en 'Higher' zijn voor Robin om dan met de trots van Zweden, '59 Volvo' verder te gaan. 'Bye Bye Baby'... en weg waren ze.

Opgegroeid in het rustige Salt Lake City wist Lorin Walker Madsen meteen dat hij niet voorbestemd was voor een nine to five job, hij had maar één doel en dat was muziek maken. Op 19-jarige leeftijd had hij er genoeg van om enkel lokaal muziek te maken. Hij kocht zich een busje, begon te touren en is nooit meer gestopt. Lorin speelde met verschillende bands mee, maar vond zijn echte gading als soloartiest met zijn eerste soloalbum ‘The Kind of Man I Am’. Naast muziek maken heeft hij zijn eigen bedrijf the Broke Down Booking and Management en houdt Lorin al de teugels in eigen handen.

Samen met zijn begeleidingsband The Hustlers brengt Lorin Honky Punk, het jarenlange rubber slijten over de Amerikaanse en zijn rauwe stem zorgen voor een eigenzinnige versie van zowel het oude als nieuwe country genre. De rustigere country van Lorin zorgt voor een aangename afwisseling. 'Raise Your Glass' en een hillbilly van Hank Williams 'Smoke and wine' of gaan we voor 'Travelin' Man'. Deze mannen zien er dan wel stoer uit, hun muziek verwarmde iedereen zodanig dat zelf het brandalarm even af ging. Maar niks aan de hand, Lorin en zijn Hustlers gingen gewoon door met zingen. Met 'Slave Of The Road' brengen ze een eerbetoon aan al de muzikanten die vele uren doorbrengen op de baan en de organisatoren die veel moeite steken in de vele festivals, zo ook Peter en zijn team van vandaag.

Naasten de standaard rockabilly, rhythm ' n'blues en bebop hits houdt DJ Boule ervan om de minder bekende nummers los te laten op zijn publiek en met effect. Hij wordt dan ook meer en meer gevraagd in zowel België als Frankrijk, Nederland en Luxemburg.

De kans dat je de authentieke nummers van DJ Boule naast vandaag nog eens ergens anders tegenkomt is dus best groot.

Op naar onze noorderburen met The Tinstars & Ruby Pearl. In 1985 begonnen The Tin Stars met het maken van rockabilly roots muziek. In 2013 voegden ze de prachtige fifties stem van Ruby Pearl toe aan hun repertoire en zijn ondertussen uitgegroeid tot een populair Rockabilly band die al op vele podia van Europa tot in de USA gespeeld hebben. Naast hun uitgebreide playlist van eigen nummers en covers van Johnny Burnette, Gene Vincent, Elvis, Eddie Cochran en Johnny Cash staan ze ook bekend voor hun verfijnde podium act. Ruby Pearl (lead zang, rhythm gitaar) en haar man Rick De Bruijn (lead zang, rhythm gitaar), Ronnie Smit (drum) en invallers CC Jerom (lead gitaar) en Martin Ubachs (double bass) brengen deze avond het bredere gamma aan rockabilly met een vleugje Country-western en wat hillbilly. 'This Is The Night' was een schot in de roos voor de vele fans die meegereisd waren.

Even een emotioneel moment als Rick vertelt over hun bassist die pas overleden is, om een eerbetoon aan hem te brengen zingt hij samen met Ruby 'You Are My Sunshine'. 'All By Myself' van Johnny Burnette bracht het tempo er terug in. En een medley van bekende Elvis nummers ging erin als zoete broodjes. De fans hadden graag nog wat meer gehad en deden hun beste om dit te krijgen, maar dat mocht niet baten.

Eindelijk blijven we in ons eigen land. Naar eigen zeggen zijn ze in de verkeerde tijd geboren, Britt Bones & The Undertakers is een Belgische rockabilly band die graag wat Americana en blues in hun muziek verweeft. Het is niet omdat hun naam wat donkere gedachten oproept dat ze zo ook op het podium staan. Hun stomende shows lopen over aan energie. Britt Bones (zang, gitaar), Rico Vega (gitaar), Joeri Hoylaerts (Bass) en Adriaan De Vis (drum) zijn niet de alledaagse rockabilly band. Ze brengen eigen versies van bekende rockabilly nummers en veroveren zo menig zalen

. Met een aangepaste undertaker sound komen de drie muzikanten op het podium en brengen ze een instrumentaal intro, even later vervolledigd Britt het podium.  Naast hun reeds bekende nummers kwamen ook deze van de nieuwe cd aanbod, het mooie en rustige ''Still In Love', geschreven door Rico en wat meer tempo met 'Moonshine Mama's Inn'. Tijdens 'Gone Ridin'' kunnen we genieten van enkele schitterende gitaarriffs van Rico, de zaal werd er zowaar stil van. Met een duiveltje in haar ogen zingt Britt 'The Devil In Your Eyes'.

Tijd voor wat Americana met een goede dosis humor. ‘Meat Eaters Ball’, onder leiding van Johnny Trash, maken er een sport van om humor en muziek te combineren. Hun teksten zijn catchy en toveren een glimlach op het gezicht van iedereen die ze horen spelen. Hun naam hebben ze te danken aan het feit dat ze graag vlees eten en dat ze al een nummer over vlees geschreven hebben met een gelijkaardige naam (en dan nog wel in acapella).

Na dit nummer was het ijs gebroken, het vlees gebakken en de toeschouwers laaiend enthousiast om meer te horen. 'Jack Danielson, 'Jezus', 'The Father Of A Boy Named Sue' zijn maar enkele titels uit het verrassende repertoire van deze country band en sfeermakers.

Met hot and wild rockabilly bombarderen The Wild Bombers de zaal plat. Deze Henegouwse band zag het licht in maart 2014, maar heeft toch al tonnen ervaring. Begonnen als zanger van de Be-bob’s heeft Mr David Green al meer dan 35 jaar achter de kiezen en al meerdere cd’s op zijn naam. Samen met voormalig Be-bop drummer Roland Vandy wilde hij wel eens iets anders en ging op zoek naar nog enkele andere artiesten.

Hun match vonden ze bij Tony La Monica, de gitarist van de blues formatie Atomic Troopers en de contrabas van Tristan Meurice. Samen hebben maar één doel voor ogen, de appreciatie voor de muziek van de jaren ’50 terug onder de mensen brengen en ze een wilde avond geven. En dat werd het, als een tsunami rollen de nummers van her podium af. 'All I Can Do Is Cry', 'No Crossing Back Line', als deze mannen één keer beginnen is ze geen stoppen meer aan. Het stond dan ook aardig vol aan het podium met opvallend veel fans uit het Franstalige deel van ons land. 'Please Don't Leave Me' wordt door deze fans wel heel letterlijk genomen.

We reizen verder en belanden in Frankrijk, bij waarschijnlijk de grootste kuif van deze avond. Die van The Spunyboys. In 2006 begonnen Rémi (contrabas, lead zang) en Guillaume (drum, backing) met The Spunyboys, maar het duurde nog tot 2011 toen Eddie met zijn gitaar erbij kwam eer de band zijn echte vorm kreeg. Geïnspireerd door Hillbilly muziek en jaren ‘50 RNB en Rock N Roll brengen deze gasten vooral rockabilly, maar ze schuwen een cover van Cliff Richard, Crazy Cavan of The Flying Saucers zeker niet.

Hun muziek werd geboren en groeide tijdens het touren. En na meer dan 15 landen en 300 steden te hebben doorkruist kan je zeggen dat deze mannen op hun best zijn als ze live op een podium staan en zichzelf ten volle kunnen geven. En voor minder moet je niet gaan bij The Spunyboys. Rémi gaat met zijn contrabas te keer alsof hij een kleine gitaar vastheeft, hij rent van de ene kant van het podium naar de andere kant. Voor, achter, onder of bovenop de bass, je moet moeite doen om hem bij te houden. Hierbij kan hij ook nog de juiste songs eruit brengen, ‘Rockabilly Legacy’, ‘Bop For Your Live’, ‘Honey Hide The Bottle’. Soms moet Eddie moet de kuren van Rémi ondergaan, maar dat belet hem niet om geweldig gitaarwerk te leveren en ze maken zoveel fun dat de hele zaal aangestoken wordt. Rémi maakt zelf een uitstap tot achter in de zaal om echt iedereen mee te krijgen in zijn set.  En of dat gelukt is, iedereen was uitzinnig toen de show gedaan was. Alweer een live pronkstuk van The Spunyboys.

Ook dit jaar is Sébi Lee van de partij. Deze muzikale octopus speelt Boogie, country, rock'n'roll, jazz of Crooner, kan verschillende instrumenten bespelen en tovert de meest bizarre stemmen tevoorschijn. Soms weet je gewoon niet meer wie er nu aan het zingen is, is het echt Sébi Lee of hebben ze een plaatje opgezet… Hij heeft al over de hele wereld gespeeld, van California tot Polen, solo of in gezelschap van andere artiesten. Je kan zien dat hij ervan geniet om muziek te maken en zijn fans genieten met volle teugen mee.  'Just Tell Her Jim Said Hello' of Roy Orbison’s 'Pretty Woman'. De fans kennen Sébi maar al te goed als een artiest die alles aankan en verzoeknummers worden vlot aangevraagd.

Eindigen doen we deze avond met Jake Calypso And His Red Hot. Jake (1964) speelt al rock & roll van zijn 13de en nam in de jaren ’80 zijn eerste cd op. Gedurende de jaren speelde hij met enkele bands onder de namen 'Mystery Train' en ‘Hot Chickens’ en nam er verschillende cd’s mee op. In 2009 besloot Jake om zijn eigen weg te gaan met een genuine ’50 sound. Zijn volgende singel ‘My Baby Rocks’ was meteen een schot in de roos. Nu bijna 10 jaar later heeft Jake al 5 albums en verschillende EP’s opgenomen en tourt hij bijgestaan door ‘The Red Hot’ vele podia en festivals af.

Zo zal hij ook het podium van Rolmo’s Roots Rock mogen vullen en de vele fans een geweldig einde geven van deze dag vol rockabilly en rock&roll. We zaten al in de eerste uren van zondag, maar ‘Saturdaynight To Tease’ van zijn nieuwste cd kon nog net. ‘Rock'n'Roll Girl’, ‘Call Me’, ‘I'm A Real Cool Cat’. Voor iedereen die Jake kent zat er wel iets tussen. In deze vroege uren was er al wat volk weg, maar de diehard fans van rockabilly lieten de kans om deze topband te zien niet voorbijgaan. Jake And His Red Hot waren dan ook de ideale afsluiter voor het hoofdpodium van Rolmo’s Roots Rock.

Nu nog één keer naar the ballroom voor de tweede set van Sébi Lee en er is alweer een einde gekomen aan de achtste editie van dit mooie festival. Op naar nummer RO-RO-RO IX.